MISTERI RUMAH DI HUJUNG JALAN : EPISOD 1 : JEMPUTAN KE RUMAH ABANG PAAN

"Korang percaya tak, ada rumah yang orang cakap berhantu kat hujung jalan sana?" Aku pandang Mira dengan senyum sinis sambil tunjuk map kat handphone. Kami lepak-lepak kat kedai mamak masa tu, dan aku tengah cerita tentang jemputan Abang Paan, abang sepupu aku, yang baru siap renovate rumah barunya. Katanya, rumah tu besar, dua tingkat, lengkap dengan laman yang luas. Tapi... ada something off tentang rumah tu, especially bila dia sebut rumah tu kat hujung jalan.

"Kau tak takut ke?" Mira jeling kat aku sambil hirup teh tarik. "Kat hujung jalan tu... kau tau kan?" Mira tanya sambil angkat kening.

“Tau apa?” Aku buat muka pelik.

"Eh kau ni, rumah baru mana ada hantu. Hantu pun mesti tak sempat nak pindah lagi,” Mira cuba buat lawak, tapi aku boleh nampak dia sebenarnya tak selesa. Dia ni jenis yang sensitive bila bab-bab cerita seram.

Aku ketawa kecil, tapi dalam hati ada la rasa tak sedap. Aku ingat balik gambar yang Abang Paan hantar masa dia ajak aku datang weekend ni. Rumah tu nampak cantik, tapi ada aura pelik. Macam… terlalu sunyi. Gambar tu diambil pada waktu petang, tapi langit macam kelabu je, tak ada warna. Aku buat tak kisah je masa tu, sebab aku fikir mungkin angle gambar je yang buat rumah tu nampak lain macam.

Jadi, petang tu aku pun packing barang-barang sikit, sebab plan nak bermalam dua malam kat rumah baru Abang Paan. Excited jugak nak tengok rumah baru dia, plus dah lama tak lepak dengan dia since dia pindah jauh dari bandar. Rumah dia memang jauh dari hiruk-pikuk kota, kawasan kampung yang damai. Tapi itulah, aku memang tak suka suasana sunyi.


Sampai je aku kat rumah Abang Paan, langit dah mula gelap. Senja dah mula melabuhkan tirai, dan lampu jalan pun samar-samar. Yang peliknya, rumah dia ni kat hujung jalan betul-betul sebelah hutan kecil. Dah la sunyi, tak ada rumah lain yang dekat. Masa aku parking kereta, aku perasan ada lorong kecil kat sebelah rumah tu, macam menuju ke dalam hutan.

“Lorong apa tu bang?” Aku tanya Abang Paan bila nampak dia tunggu kat pintu depan.

“Oh, tu lorong lama. Dulu-dulu orang guna buat shortcut ke kampung sebelah. Tapi sekarang dah takde orang lalu, dah tak pakai lagi,” jawab dia selamba sambil hulur tangan nak tolong bawak bag aku.

Aku angguk, cuba buat tak kisah. Tapi hati aku rasa berat je masa tengok lorong tu. Lorong tu gelap, macam jalan mati. Ada rasa tak best yang tiba-tiba muncul kat perut aku.

"Masuklah, masuk!" jerit Abang Paan sambil tersenyum. Dia nampak relax gila, tak ada pun hint apa-apa yang pelik. Aku cuba jugak ikut vibe dia. Maybe aku je yang paranoid kot.

Masuk je dalam rumah, suasana nampak selesa, cozy gila. Bau wangi, macam bau daun pandan yang dibakar, menyambut aku. Dinding rumah warna putih bersih, lantai kemas dengan kayu berkilat. Tapi... satu benda je yang buat aku pelik. Kat ruang tamu, ada satu gambar besar tergantung kat dinding.

Gambar hitam putih, lama gila, mungkin dari zaman sebelum Merdeka. Dalam gambar tu ada satu keluarga berdiri depan rumah, mungkin rumah ni jugak. Tapi, yang buat aku seram... semua orang dalam gambar tu muka serius, tak ada senyum langsung.



"Apa hal dengan gambar ni bang? Seram gila," aku tanya sambil tunjuk gambar tu.

Abang Paan ketawa kecil, “Oh, tu gambar orang lama yang duduk sini dulu. Diorang tertinggal masa pindah. Tak sempat nak buang lagi.”

"Seram la bang, kenapa letak lagi gambar ni?"

"Alah, biar je. Vintage sikit," jawab dia sambil gelak kecil. "Lagipun, rumah ni kan ada sejarah panjang."

Aku cuba buat tak kisah dan duduk kat sofa. Tapi... sepanjang malam tu, rasa macam ada yang tak kena. Dari sudut mata aku, kadang-kadang macam ada benda bergerak kat dalam gambar tu. Tak jelas, tapi cukup buat bulu roma aku naik. Aku alihkan pandangan cepat-cepat, malas nak fikir bukan-bukan.

Malam tu, lepas dinner, kami borak-borak sambil tengok TV. Abang Paan cerita pasal renovation rumah, macam mana dia dapat harga murah untuk cat, lantai kayu, dan macam-macam lagi. Aku dengar je, tapi dalam hati aku rasa uneasy. Tak tau la kenapa, tapi setiap kali aku toleh ke arah gambar lama tu, aku rasa macam ada mata yang tengok aku balik.

Pukul 11 malam, aku naik ke bilik yang Abang Paan sediakan untuk aku. Biliknya simple, tapi cantik. Ada katil queen size, almari kayu, dan tingkap yang menghadap ke hutan belakang rumah. Sunyi. Terlalu sunyi. Aku tutup langsir cepat-cepat, malas nak tengok ke luar.

Tapi, sebelum aku tidur, aku dengar bunyi. Perlahan. Macam... ada benda ketuk tingkap. Aku cuba pejam mata, cuba ignore, tapi bunyi tu makin kuat. Tok, tok, tok. Aku tarik selimut, cuba buat bodoh.

Esoknya, bila aku cerita kat Abang Paan, dia cuma ketawa dan cakap, "Ah, biasalah. Rumah baru, bunyi angin je kot."

Tapi aku tak rasa macam tu. Ada sesuatu kat rumah ni. Sesuatu yang menunggu untuk muncul.

Nantikan Episod 2 : Malam Pertama di Rumah Baru!

FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE

xoxo


Post a Comment

0 Comments